niedziela, 10 kwietnia 2011

Dzisiejsza telewizja między parodią a pastiszem z uwzględnieniem youtubowej działalności odbiorców telewizji.

Dzisiejsza telewizja między parodią a pastiszem z uwzględnieniem youtubowej działalności odbiorców telewizji.

„Śmierć wielkich narracji” jest to sztandarowe hasło postmodernizmu. Religie, ideologie czy inne konstrukty społeczne mają być zastępowane przez małe, lokalne opowieści (według teorii Johna Fiske, który uzupełnia teorię postmodernizmu). Zjawiskiem, które uzmysławia ten proces, jest kategoria pastiszu (bytu intertekstualnego). Pastisz (np. na YouTube) polega na wypełnianiu form produkowanych przez media, które w założeniu powinny reprezentować ideologię dominującą, treściami powstającymi spontanicznie w lokalnych społecznościach (często upośledzonych ekonomicznie). „Kariera” pastiszu ma wskazywać na przesunięcie się ośrodków tworzących ideologię, od instytucji medialnych (dalej producentów tekstów), do lokalnych społeczności. Zjawisko to może być odbierane jako przejaw buntu, tej części społeczeństwa, która nie godzi się z zastaną sytuacją społeczną czy ekonomiczną.

Innym zjawiskiem, które ma wyrażać chęć buntu przeciwko reżimowi wielkich nadawców jest Zapping. Dominique Chateau twierdzi, że zapping pozwala widzom na dekonstrukcję ramówki telewizyjnej, czyli na odcięcie się od ideologi nadawców.

Idąc dalej tym tropem można stwierdzić, że popularność (np. na YouTube) pastiszu, parodii czy praktyk zapperskich, jest odzwierciedlaniem walki ideologicznej. Zmienianie znaczeń proponowanych przez media masowe, mają być niezgodą na proponowane odczytywanie rzeczywistości.

Lecz zapewne rzeczywistość jest dużo bardziej skomplikowana. By poważnie szukać przyczyn zjawiska zappingu, należy przeprowadzić poważne badania np. neurobiologiczne. Jedynie nauki przyrodnicze mają aparaturę, która będzie mogła stwierdzić, co się dzieje w mózgu zappera. Skakanie z kanału na kanał, nie musi oznaczać chęć ucieknięcia od reklam, czy buntu przeciw ramówce. Może to oznaczać nową konstrukcję psychiki współczesnych ludzi, którzy od urodzenia są „bombardowani” przekazami medialnymi, co nie sprzyja koncentrowaniu się na jednym przekazie (niezależnie od jego ideologi).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz