intertekstualność w Parks and Recreations

Analiza intertekstualności serii „Parks and Recreation”


Poniższy tekst jest analizą intertekstualności amerykańskiego serialu pod tytułem „ Parks and Recreation”. Intertekstualność jest tutaj rozumiana w sposób zaproponowany przez Johna Fiske w książce „ Television culture: popular pleasures and politics”. Serial emitowany jest w telewizji NBC od kwietnia 2009 roku.
Teoria intertekstualności wskazuje, że teksty należy analizować w relacji do innych artefaktów czy konstruktów kulturowych. Fiske wyróżnia dwa wymiary intertekstualności: horyzontalną i wertykalną. Relacja horyzontalna zachodzi pomiędzy tekstami zbliżonymi do siebie poprzez gatunek, typy postaci czy zawartość. Natomiast intertekstualność wertykalna to związek pomiędzy tekstem podstawowym ( w tym wypadku „Parks and Recreation”) a tekstami wtórnymi, które powstały w wyniku istnienia tekstu podstawowego (np. recenzje, materiały promocyjne, komentarze internetowe etc.).


Intertekstualność horyzontalna.


„Parks and Recreation” jest hybrydą mockumentary oraz sitcomu. Mockumentary jest formą, w której fikcyjne wydarzenia prezentowane są w stylistyce filmu dokumentalnego. Jednym ze wczesnych filmów nakręconych w tej konwencji, jest primaaprilisowy żart, stworzony przez BBC w 1957 roku. Nawiązuje on do kronik filmowych i opowiada o zbiorach spaghetti w Szwajcarii.
Spaghetti tree hoax:

W odróżnieniu od „Spaghetti tree hoax”, które nawiązywało do kronik filmowych, współczesne mockumentary inspirują się formą reality show. Seriale taki jak „ Parks and Recreation” parodiują tą konwencję, napełniając starą formę, nowymi zaskakującymi treściami (np. nietypowe zachowanie się bohatera podczas kręcenia tzw. setki, etc.). Jeżeli chodzi o sitcom-ową stronę serialu, to zachowane są wszystkie najważniejsze reguły rządzące gatunkiem. Mamy kilkoro bohaterów (pracowników tytułowego departamentu), pomiędzy którymi zachodzą pewne relację, czasem uczuciowe. Akcja dzieje się w kilku powtarzających się lokacjach (biuro, ratusz, miejscowa dyskoteka) oraz występuje humor sytuacyjny.

Bohaterowie serialu są konstruktami odzwierciadlającymi „typowych” amerykanów. Na przykład Jerry Gergich jest bardzo otyły oraz niezbyt rozgarnięty, Donna spędza czas na przeglądaniu kolorowej prasy i malowaniu paznokci. Jest też Tom Haverford, starający się żyć jak bogaci raperzy, czy Ron Swanson amator polowań, wędkarstwa oraz mięsa. Pomimo tego, że serial jest satyrą społeczną, to przemyca ciekawą ideologię. Buduje on mit współczesnej ameryki, w której jednostka (często ułomna) bardzo dobrze funkcjonuje w lokalnej społeczności (np. miejsce pracy).

Intertekstualne właściwości serialu zostały wykorzystane przez stację NBC, przy tworzeniu ramówki. „Parks and Recreation” nadawany jest w czwartkowym, wieczornym bloku komediowym, w bezpośrednim sąsiedztwie innej komedii mockumentary „The Office”.



Aktorzy występujący w serialu, są integralną częścią amerykańskiej sceny komediowej.
I tak, postać Leslie Knope jest grana przez Amy Poehler, znaną z programu estradowo-kabaretowego „Saturday Night Live”, nadawanego w telewizji NBC. Rashida Jones występowała w wspomnianej wcześniej serii „The Office”, a Aziz Ansari jest nowojorskim stand-upowcem.


Intertekstualność wertykalna

Intertekstualność wertykalna, to relacja pomiędzy tekstem podstawowym, a tekstami drugiego i trzeciego stopnia. Teksty drugiego stopnia, to te tworzone przez wyspecjalizowane instytucje (medialne, zajmujące się publicity). Trzeciego stopnia są tworzone przez widzów.

Teksty drugie

W przypadku każdego popularnego produktu medialnego, liczba tekstów wyprodukowanych przez producentów, czy media jest niewyobrażalna. Wszystkie one poszerzają świat kreowany w tekście pierwotnym. Poniżej przybliżę taktyki stosowane na oficjalnej stronie serialu.

Kontentem, który jest najbardziej interesujący odnosi się bezpośrednio do diegezy serii. Na stronie znajdziemy sceny, które nie znalazły się w emitowanych wersjach odcinków, zdjęcia bohaterów, czy fikcyjne strony internetowe podmiotów pojawiających się w serialu. Możemy też znaleźć poradniki pisane przez fikcyjne postacie, na przykład „Samoobrona według Rona Swansona”. Wszystkie te rzeczy powodują, że świat przedstawiony rozrasta się poza ekranami telewizorów.

teksty trzecie

Oczywiście główną sferą ich występowania jest internet. Istnieją blogi, strony fanowskie, grupy na portalach społecznościowych, czy komentarze pod materiałami dotyczącymi „Parks and Recreation”. Jedną z praktyk internautów jest „likowanie” komentarzy cytujących najzabawniejsze teksty wygłaszane przez bohaterów. Jest to objaw wpływu masowych produktów kulturalnych na sferę języka. Objaw ten, jest także akceleratorem, zmian w języku użytkowym.

Konkluzja: intertekstualność to bardzo szerokie i skomplikowane pojęcie.





Koniec.